زبانحال امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در شب نوزدهم
شـب يـلـدای فـراق تـو دگــر آخــر شـد سوختم از غـم هجـر تو وليكن سر شـد فـاطـمه يـاس بخـون خـفـتـۀ نيـلـوفـريـم شـو مهـيـا كـه مهـيای سفـر حـيـدر شـد وز شب هجـرت تو تا دم مـرگـم كـارم خـواندن سوره محـبوب دلم كـوثـر شـد دم بـه دم مـنـتـظـر لحـظـه ديــدار شـدم دردها عقده شد و در دل من مضمر شد آيت غـربت و مظلومی من اين بس باد كـه تـسـلای دل غــم زده ام دخــتـر شـد در فراق و غم مظلومی تو فـاطمه جان چاه محرم به دل و ديده به خون ساغر شد كودكانت چو عـلی يكسره دلـتنگ توأند كارشان خـوردن خونابه ز چشم تر شد حال هـنگـام وصال تـو رسـيده ست مرا قاتـلم خيز كه پُر، صبر عـلی ديگر شد قـاتـلم خـيز كه ايـوب دلـم بی تاب است قـتـلگـاهم نه اينجـاست كه آن معـبر شد فاطـمه ديدن روی تو وضو می خواهـد زين سبب چهره‌ام از خون سرم احمر شد من چو تو با دو مدال آمده‌ام سوی جنان يك نشان بر دل غمديده و يك بر سر شد من ندانم که چه آمد سـرِ حـيدر( سائل) ليـك دانـم كه گـل خاطـر او پـرپـر شـد |